မင္းစုိင္းႏြန္ေဒါ
ၿပီးခဲ့တဲ့ဧၿပီလ ၇ ရက္ေန႔၊ ေမာ္လၿမဳိင္ၿမဳိ႕ အေ႐ွ႕ေတာင္တုိင္းစစ္ဌာခ်ဳပ္ (ရတခ) မွာ နအဖနဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္တုိ႔ ေတြ႔ဆုံခဲ့ၾကစဥ္က “ျပည္သူ႔စစ္ဖြဲ႔ဖုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လက္မခံရင္ ၁၉၉၅ ခု မတုိင္မီ အေျခအေနလုိ ျပန္ေရာက္သြားႏုိင္တယ္”လုိ႔ စရဖအႀကီးအကဲ ဒုဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲျမင့္ ကုိယ္တုိင္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ႏွစ္ဖက္အပစ္အခတ္ရပ္စဲမႈ ၁၅ ႏွစ္သက္တမ္း ျပည့္ခါနီးကာလမွာ နအဖဘက္က အပစ္ရပ္မြန္ျပည္သစ္ပါတီအေပၚ အျပင္းထန္ဆုံး ေျပာဆုိလာတဲ့ စကားလုံးေတြလုိ႔ ေလ့လာမွတ္သားရပါတယ္။
ဒုဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲျမင့္ အဲဒီလုိေျပာဆုိခဲ့ခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထုိင္းနယ္စပ္နဲ႔ ထိစပ္ေနတဲ့ ေရးေခ်ာင္းဖ်ားေဒသ႐ွိ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္အတြင္း ဧၿပီလ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ ၂၇ ဦးပါ ဗဟုိေကာ္မတီအစည္းအေဝး က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ “နအဖအလုိက် ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖြဲ႔ မလုပ္ႏုိင္ဘူး” လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၾကပါတယ္။ နအဖရဲ႕ ဆက္လွမ္းလာႏုိင္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြကုိလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးတြက္ဆထားၿပီး အဆုိးဆုံးအေျခအေနကုိ ရင္ဆုိင္သြားဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေတာ့တာပါဘဲ။
ထုိ႔အတူ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဗဟုိအေနနဲ႔ လက္ေအာက္ခံတပ္ဖြဲ႔မ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ုံးဌာန အသီးသီးတုိ႔ုကုိလည္း အျမင့္ဆုံး တပ္လွန္႔ထားလုိက္ၿပီး ၿမဳိ႕ေပၚ႐ုံးအားလုံးကုိ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ပိတ္လုိက္ပါတယ္။ နအဖထိန္းခ်ဳပ္ရာ ၿမဳိ႕ေပၚမွာ တာဝန္က်ေနတဲ့ ပါတီဝင္အားလုံးလုိလုိ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ကုိ လႈိ႔ဝွက္ျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာၾကပါတယ္။ မြန္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ MNLA ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားနဲ႔ အရန္တပ္ဖြဲ႔ေတြကုိလည္း သက္ဆုိင္တဲ့နယ္ေျမမွာ႐ွိတဲ့ တပ္ဖြဲ႔ေတြထံ ဆက္သြယ္ၿပီး ေရာက္႐ွိလာသလုိ ျပည္ပေရာက္မြန္အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း အစည္းအေဝးေတြ ဆက္တုိက္ဆုိသလုိပါ။ ျပန္႔ႀကဲေနတဲ့ မြန္အင္အားစုေတြ ျပန္လည္စုဖြဲ႔ဖုိ႔ ဒုဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲျမင့္ စစ္ထြက္ခရာသံ ေပးလုိက္သလုိ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
နအဖသတ္မွတ္တဲ့ ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖြဲ႔ အသြင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ယခုကာလ လက္႐ွိျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အေနအထားအရ လုံးဝလက္မခံႏုိင္ေၾကာင္း မြန္ျပည္သစ္ပါတီဗဟုိကေန ဧၿပီလ ၂၂ ရက္ေန႔မွာ လူလႊတ္ၿပီး ရတခတုိင္းမႉးထံ စာတစ္ေစာင္ ျပန္ၾကားခဲ့တယ္လုိ႔ မြန္ျပည္သစ္ေျပာေရးဆုိခြင့္႐ွိသူက သတင္းဌာနေတြကုိ ေျပာျပခဲ့တာ မွတ္မိၾကဦးမွာပါ။ ရတခတုိင္းမႉးကလည္း မြန္ျပည္သစ္ပါတီရဲ႕ အဲဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ လက္ခံရ႐ွိတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ မြန္ျပည္သစ္ပါတီကုိ စာတစ္ေစာင္ ျပန္လည္ေရးသားေပးပုိ႔ခဲ့တာကုိ သိခဲ့ရေပမယ့္ စာပါအေၾကာင္းအရာအေသးစိတ္ကုိေတာ့ သိခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။
သုိ႔ေသာ္လည္း ဧၿပီလ ၂၂ ေနာက္ပုိင္းရက္ေတြမွာ ရတခတုိင္းမႉးအေနနဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ လူကုိယ္တုိင္ သုိ႔မဟုတ္ ဖုန္းဆက္စကားေျပာခ်င္တယ္လုိ႔ ဆိုလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့ နယ္ျခားေစာင့္၊ ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖြဲ႔ မေျပာင္းလဲႏုိင္တဲ့ကိစၥရပ္ေတြကုိ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ေစ်းအဆစ္မခံႏုိင္ဟန္တူပါရဲ႕၊ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးတစ္ေလမွ ရတခတုိင္းမႉးကုိ သြားေရာက္မေတြ႔ဆုံခဲ့သလုိ ဖုန္းနဲ႔လည္း စကားမေျပာဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္အၾကား ၾကားခံလူေတြကတဆင့္ စာေပးစာယူေတြေတာ့ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။
ေလ့လာဆန္းစစ္ခ်က္ေတြအရ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ႐ုံးေတြ ျပန္ဖြင့္ၿပီး အရင္အတုိင္း ေျပေျပလည္လည္နဲ႔ ဆက္ၿပီးေနထုိင္သြားဖုိ႔ ရတခတုိင္းမႉးဗုိလ္ခ်ဳပ္သက္ႏုိင္ဝင္း တုိက္တြန္းခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သက္ႏုိင္ဝင္း အေျပာကုိ ကာလအတုိင္းအတာတစ္ခုအရ ယုံၾကည္ရေသာ္ျငား ေနျပည္ေတာ္ကုိေတာ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအေနနဲ႔ လုံးဝစိတ္မခ်ဝန္႔ပါဘူး။ အကယ္၍သာ ေနာက္တုိင္းမႉးအသစ္ ေရာက္လာခဲ့ရင္ ဘယ္လုိစခန္းသြားၾကရမွာပါလိမ့္၊ ေရွ႕လူကတိစကား ေနာက္လူဖ်က္တတ္တဲ့ နအဖသဘာဝကုိ မြန္ျပည္သစ္အေနနဲ႔ ေလ်ွာ့မတြက္ထားၾကပါဘူး။
ဧၿပီလ ၂၅ ရက္ေန႔မွာ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ေတြ အေရးေပၚအစည္းအေဝး ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ေမလဒုတိယအပတ္မွာလည္း ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ေတြ အစည္းအေဝးတစ္ခု ထပ္မံျပဳလုပ္ခဲ့တာကုိလည္း ၾကားသိခဲ့ရပါတယ္။
ခ်ဳပ္ၿပီးေျပာရမယ္ဆုိရင္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအေနနဲ႔ ေနာင္တက္လာမယ့္ အစုိးရနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း ခုလက္႐ွိစစ္အစုိးရနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးေျဖ႐ွင္းေပးႏုိင္မွသာ မြန္အမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္ တပ္အသြင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ျပဳလုပ္ႏုိင္မယ္လုိ႔လည္း ေျပာဆုိသံေတြ ႐ွိေနပါတယ္။
အပစ္မရပ္ေသးကာလ ၁၉၉၅ ခုမတုိင္မီ နဝတ (နအဖ) နဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ အပစ္ရပ္ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ ႏွစ္ဖက္တပ္ဖြဲ႔ေတြအၾကား အပစ္အခတ္အတုိက္အခုိက္ ရပ္စဲဖုိ႔အတြက္သာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ယခင္နဝတကုိယ္စားလွယ္ေတြက တဖြဖြေျပာဆုိခဲ့တာပါ။ မိမိလက္နက္မိမိကုိင္ထား၊ လက္နက္ခ်ခုိင္းတာ မဟုတ္၊ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးခ်င္ရင္ မၾကာမီေနာင္တက္လာမယ့္ ဒီမုိကေရစီအစုိးရနဲ႔ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးေျပာဆုိပါ။ လက္႐ွိသူတုိ႔ စစ္အစုိးရဟာ တရားဝင္အစုိးရမဟုတ္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ တရားမဝင္ ျဖစ္သြားႏုိင္တာမုိ႔ တပ္မေတာ္အေနနဲ႔ ကတိစကားမတည္ဘူးဆုိတဲ့ အေျပာအဆုိမ်ဳိး အျဖစ္မခံလုိဘူးလုိ႔လည္း အဲဒီကာလ ေဆြးေႏြးပဲြမွတ္တမ္းဒုိင္ယာရီေတြထဲမွာ မွတ္သားခဲ့ရပါတယ္။
တနည္းေျပာရရင္ ဖြဲ႔စည္းပုံအရ မြန္ျပည္သစ္ပါတီမွာ ဗဟုိေကာ္မတီ (၂၇) ဦး႐ွိၿပီး အရန္(၅) ဦး ႐ွိပါတယ္။ အခုေတာ့ အနားယူလုိက္ၾကတဲ့ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္ေတြေၾကာင့္ အရန္(၅) ဦးဟာလည္း အဆုံးအျဖတ္ေပးႏုိင္တဲ့ (၂၇) ဦးထဲကုိ အလုိလုိေရာက္႐ွိသြားပါၿပီ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ သတၲမအႀကိမ္ညီလာခံ (၂၀၀၉) က “နအဖရဲ႕ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကိစၥကုိ လုံးဝလက္မခံဘူး” လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားခဲ့တာမုိ႔ ဒီလုိတပ္အသြင္ေျပာင္းလဲေရး ကိစၥရပ္ေတြကုိ ဒီဗဟုိေကာ္မတီ ၂၇ ဦးက တရားဝင္အဆုံးအျဖတ္ေပးပုိင္ခြင့္ မ႐ွိပါဘူး။ အဲဒီညီလာခံကလည္း လက္႐ွိမြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္ေတြကုိ တပ္အသြင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အာဏာမအပ္ႏွင္းခဲ့ပါဘူး။ တကယ္လုိ႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဗဟုိေကာ္မတီေတြလက္ခံသည္ ဆုိေစဦးေတာ့။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအေရးေပၚညီလာခံေခၚယူၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ႏုိင္မွသာ ျဖစ္ႏုိင္မယ့္ကိစၥရပ္ေတြပါ။
အကယ္၍ ပါတီညီလာခံရဲ႕ အဆုံးအျဖတ္မယူဘဲ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ေတြ သေဘာဆႏၵနဲ႔သာ နယ္ျခားေစာင့္ကိစၥကုိ လက္ခံခဲ့မယ္ဆုိရင္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဟာ အစိတ္အစိတ္အမႊာမႊာ ကြဲအက္သြားႏုိင္ပါတယ္လုိ႔ အကဲခတ္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိသာ ျဖစ္သြားမယ္ဆုိရင္ မြန္ေဒသအႏွံ႔အျပားမွာ မေရမတြက္ႏုိင္တဲ့ မြန္လက္နက္ကုိင္အုပ္စုငယ္ေတြ၊ တမ်ဳိးဆုိရလ်ွင္ စံနစ္တက် အမိန္႔ေပးလုိ႔မရေတာ့တဲ့ လက္နက္ကုိင္ အုပ္စုကြဲေတြ အလ်ွဳိလ်ွဳိေပၚေပါက္လာႏုိင္ၿပီး ယခင္တစ္ဗုိလ္တစ္မင္းေခတ္ေတြကုိ ျပန္ေရာက္သြားေစႏုိင္တယ္လုိ႔ ႐ွဳျမင္အကဲခတ္ၾကပါတယ္။
အတိတ္သမုိးေတြလည္း႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ယခင္မြန္ႏုိင္ငံေရးသမုိင္းသင္ခန္းစာေတြအရ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ မြန္ျပည္သူ႔တပ္ဦးက ဦးႏုအစုိးရထံ လက္နက္နဲ႔ ဒီမုိကေရစီ အပ္ႏွံခဲ့တဲ့ကိစၥမွာ ဥကၠဌႏုိင္ေအာင္ထြန္းက ဗဟုိေကာ္မတီေတြရဲ႕ အဆုံးအျဖတ္မယူခဲ့ဘူးဆုိၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ သူ႔ငါလက္ညွဳိးထုိး လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမြန္ျပည္သူ႕တပ္ဦး အဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့စဥ္ကာလမွာ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ႏုိင္ေရႊက်င္ (ေနာင္တြင္မြန္ျပည္သစ္ပါတီဥကၠဌႀကီး ျဖစ္လာသူ) က ဗကပဌာနခ်ဳပ္ ေရာက္႐ွိေနၿပီး ႏုိင္ထြန္းသိန္း (ယခု-မြန္အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီဥကၠဌ ျဖစ္လာသူ) က ဘန္ေကာက္မွာ က်န္ရစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ မြန္ျပည္သူ႔တပ္ဦး အဲဒီလုိလက္နက္နဲ႔ ဒီမုိကေရစီ လဲလွယ္တာကုိ ႏုိင္ေရႊက်င္ လုံးဝလက္မခံႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့လုိ႔ လက္က်န္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ ျပန္စုၿပီး မြန္ျပည္သစ္ပါတီကုိ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ခဲ့ၿပီး မြန္ေတာ္လွန္ေရးခရီး ဆက္လက္ခ်ီတက္လာရတာပါ။
မြန္ျပည္သူ႔တပ္ဦးေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း ၁၉၆၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဝင္ၿပဳိင္ၾကၿပီး လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္လုံးမွာ အမတ္ (၄) ေနရာ ရ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဗုိလ္ေနဝင္းအာဏာရၿပီး မြန္ျပည္သူ႔တပ္ဦးေခါင္းေဆာင္ (၁၀) ဦးထက္မနည္း ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္႐ွည္ က်ခံလုိက္ရသလုိ မြန္ျပည္သူ႔တပ္ဦးလည္း အဖ်က္သိမ္းခံလုိက္ရပါတယ္။ ဒီသမုိင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးအရေရာ အမ်ဳိးသားေရးအရပါ ဗမာအစုိးရေတြအဆက္ဆက္နဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ မြန္ျပည္သူ႔တပ္ဦးလုိအျဖစ္မ်ဳိး ေနာင္ထပ္မံ မႀကဳံေတြ႔မိေစဖုိ႔ မြန္ႏုိင္ငံေရးသမားတုိင္း အျမဲမျပတ္ သတိထားစရာ သမုိင္းေၾကာင္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
လက္႐ွိအေနအထားမွာလည္း မြန္ျပည္သစ္ပါတီအတြင္း အက္ေၾကာင္းအရာ မေတြ႔႐ွိရပါဘူးလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိအက္ေၾကာင္းအရာေတြ မျဖစ္ေပၚေစဖုိ႔ အျဖစ္မခံႏုိင္တဲ့ သမုိင္းသင္ခန္းစာေတြလည္း ႐ွိခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ၁၉၈၀-၈၇ ႏုိင္ေ႐ႊက်င္မြန္ျပည္သစ္ပါတီနဲ႔ ႏုိင္ႏြန္လာ (ႏုိင္ဆိတ္ႏုိ႔) မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ႏွစ္ျခမ္းကြဲခဲ့စဥ္က မြန္သံဃာေတာ္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ လူထုေတြအၾကား ႀကီးမားတဲ့အကြဲအၿပဲေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီး တဖက္နဲ႔တဖက္ သတ္ျဖတ္မႈေတြေၾကာင့္ မွတ္သားစရာ ေၾကကြဲခဲ့ရမႈေတြနဲ႔ အေတာမသတ္ႏုိင္တဲ့ ဂုိဏ္းဂဏစုဖြဲ႔မႈေတြ ခုထက္တုိင္ မၿငိမ္းသတ္ႏုိင္ေသးဘူးလုိ႔လည္း ေျပာဆုိစရာသာဓကေတြ သက္ေသက်န္႐ွိေနေသးပါတယ္။
နအဖအလုိက် ႏုိင္ငံေရးေဗဒင္ဆရာေတြက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲျမင့္ ေနာက္ဆုံးရာဇသံေပးလုိက္မယ္ဆုိရင္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ ၉ ဦးအနက္ ၅ ဦးနဲ႔ ၄ ဦးဆုိၿပီး ပါတီႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားလိမ့္မယ္လုိ႔ ယူဆသံေတြ ႀကဳိတင္ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ လက္ေတြ႔မွာ တကယ္အရင္းစစ္လုိက္ေတာ့ ပါတီထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ ၉ ဦးအနက္ တြဲဖက္အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးတစ္ဦးသာ ပါတီက ႏႈတ္ထြက္ခဲ့တာပါ။ တစ္စင္ေထာင္တာလည္း မေတြ႔မိေသးပါဘူး။ ဒီလုိအေရးႀကီးကာလ အေျပာင္းအလဲေတြတုိင္းမွာ ျငဳပ္ဆုံထဲေထာင္းေနတဲ့ ျငဳပ္သီးတစ္ဖတ္ လြင့္သြားသလုိ ဆုံး႐ွဳံးမႈအနည္းငယ္ေတာ့ ျဖစ္တတ္႐ွိတတ္ၾကစၿမဲပါ။
မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္ ၂၇ ဦးအနက္ ၿပီးခဲ့တဲ့ဧၿပီလ ၂၁ ရက္ ဗဟုိေကာ္မတီအစည္းအေဝးမွာ အမ်ားစုရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ဘဝင္မက်သူ ခုနကတြဲဖက္အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးအပါအဝင္ ဗဟုိေကာ္မတီ သုံးဦး ႏႈတ္ထြက္ခဲ့ပါၿပီ။ ထူးျခားခ်က္တစ္ခုက အဲဒီအနားယူလုိက္တဲ့သူေတြထဲမွာ ႏုိင္ခ်မ္းတြဲ႔နဲ႔ ႏုိင္တင္လွတုိ႔ဟာ နအဖရဲ႕ အမ်ဳိးသားညီလာခံကုိ တက္ေရာက္ခဲ့ဘူးသူေတြျဖစ္သလုိ အလားတူ ယခင္အနားယူသြားၾကတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႏုိင္၊ ဗုိလ္မႉးႀကီးလဝီေအာင္(ႏုိင္ျမင့္ေဆြ) တုိ႔ကလည္း အဲဒီအမ်ဳိးသားညီလာခံကုိ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ကုိယ္စားလွယ္ေတြအျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသူေတြပါဘဲ။ ဒီေနရာမွာ တုိက္ဆုိင္မႈေတြလုိ႔ပဲ ဆုိရေလမလားဆုိတဲ့ စဥ္းစားစရာအခ်က္တစ္ခု ျဖစ္မိပါတယ္။
ဒီလုိအနားယူလုိက္ၾကတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ လက္႐ွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးထြက္ေပါက္ကုိ အျခားနည္းလမ္းတမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အေျဖ႐ွာခ်င္သူေတြလုိ႔ ယူဆႏုိင္ဖြယ္သာဓကေတြ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြမွန္တယ္ မွားတယ္ဆုိတာ သမုိင္းကပဲ ဆုံးျဖတ္ပါလိမ့္မယ္။ ပါတီက နႈတ္ထြက္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္ႏုိင္တဲ့ ပဋိပကၡအဖြဲ႔အစည္းေတြမ်ဳိး ဖြဲ႔စည္းတာ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႏုိင္ကလည္း သူအဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ဧရိယာမွာ ဝင္ေရာက္မစြက္ဖက္ဘူးလုိ႔ ႏႈတ္ကတိေပးခဲ့တာ ၾကားသိခဲ့ရပါတယ္။ ဒီပုဂၢဳိလ္ေတြအားလုံးကလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းသိေတြမုိ႔ ပဋိပကၡလမ္းစဥ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ၾကမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ႐ွဳျမင္မိပါတယ္။
အခုလုိမြန္တုိင္းရင္းသားေတြအတြင္း အခ်င္းခ်င္းပဋိပကၡျဖစ္မႈကုိ ေ႐ွာင္႐ွားႏုိင္ၾကတာဟာ (MAU) လုိ႔ေခၚတဲ့ မြန္အမ်ဳိးသားေရးရာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က လမ္းၫႊန္ေပးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ မြန္ႏုိင္ငံေရးသမားအခ်ဳိ႕ထံက ေျပာဆုိသံေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ တကယ္ဆုိရင္လည္း ဟုတ္ခ်င္သလုိလုိပါ။ ဒီ MAU အဖြဲ႔ဟာ မြန္သံဃာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ ျပည္တြင္းစာေပယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႔ (ဥပမာ-ဇာတ္သဘင္၊ ဂီတ) မွအစ လက္နက္ကုိင္ေဆာင္တဲ့ မြန္ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔ေတြအဆုံး ထုိင္းမြန္ေတြအပါအဝင္ ျပည္ပအေဝးေရာက္ မြန္အဖြဲ႔အစည္းအားလုံးနဲ႔လည္း အက်ဳံးဝင္ေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ဘဲ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၊ မြန္အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီပါတီ၊ ျပည္ပအေဝးေရာက္မြန္ေတြ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကုိ လက္မခံဖုိ႔ ေျပာဆုိေနၾကေပမယ့္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကုိ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပဳိင္မယ့္ မြန္ေဒသလုံးဆုိင္ရာဒီမုိကေရစီပါတီကုိေတာ့ မကန္႔ကြက္ၾကပါဘူး။ မျဖစ္မေန မဲထည့္ရမယ္ဆုိရင္ မြန္ေဒသလုံးဆုိင္ရာ ဒီမုိကေရစီပါတီကုိပဲ မဲေပးၾကဖုိ႔ ေဆာ္ၾသသြားမယ္လုိ႔ ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။
ယခုဆုိရင္ ဧၿပီလ ၂၂ ေနာက္ပုိင္း ပိတ္ခဲ့တဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ျပည္တြင္းၿမဳိ႕ေပၚ႐ုံးေတြ ဒီေမလဆန္းပုိင္းမွာ မသိမသာ ျပန္ဖြင့္လာျပန္တယ္။ ႐ုံးတာဝန္ခံေတြ မ႐ွိေပမယ့္ ဆက္ဆံေရးကိစၥေတြ မျပတ္ေတာက္သြားပါဘူး။ နယ္စပ္ကုိ ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကတဲ့ စစ္ေျပးတိမ္းေ႐ွာင္သူ ေျခာက္ရာနီးပါးခန္႔ဟာလည္း ဌာေနျပန္သြားၾကတာ ခုခ်ိန္ခါမွာ နယ္စပ္မွာ လူဦးေရတစ္ရာေလာက္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ေရွ႕တန္းခံတပ္တစ္ခုလုိျဖစ္ေနတဲ့ မြန္ပညာေရးဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ကုိလည္း ပစၥည္းေတြေျပာင္းေရြ႕ထားရာကေန ခုဆုိရင္ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ဖုိ႔၊ အရင္လုိျပန္ၿပီးေနထုိင္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနပါၿပီ။ အဲဒီအျပင္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအတြက္ ရိကၡာသယ္ေဆာင္တဲ့ ေမာ္ေတာ္ကားေတြကလည္း စစ္အစုိးရထိန္းခ်ဳပ္ရာ ေရးၿမဳိ႕ေပၚကေန ဆန္ရိကၡာေတြျပန္ၿပီး သယ္ေဆာင္ေနတာ ေတြ႔႐ွိရတဲ့အတြက္ စစ္အစုိးရနဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအၾကား ဆက္ဆံေရးအပုိင္းေတြက တင္းမာရာကေန အ႐ွိန္ေလ်ွာ့က်လာတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြလုိ႔ ယူဆႏုိင္ဖြယ္႐ွိပါတယ္။ တကယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီလုိလြယ္လြယ္နဲ႔ ေလ်ွာ့မတြက္မိဖုိ႔ သတိေပးပါရေစ။
နအဖဟာ အမ်ားလက္ခံတာမခံတာ အပထား၊ သူ႔ Road Map အတုိင္း မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ သြားေနတာပါဘဲ။ ဘယ္သူမွ လက္မခံတဲ့ ၂၀၀၈ နာဂစ္ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ အတင္းအတည္ျပဳခဲ့တာ အားလုံးအသိ။ အတုိက္အခံေတြ မပါဝင္ႏုိင္ေအာင္၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဥပေဒေတြ အတင္းထုတ္၊ အပစ္ရပ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကတိစကားေတြ မသိက်ဳိးကြ်ံျပဳၿပီး ျပည္သူ႔စစ္၊ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အတင္းေျပာင္းလဲဖြဲ႔စည္းခိုင္းေနတာေတြဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ နစ္နာၿပီး အလြန္အႏၲရာယ္မ်ားလွပါတယ္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအေနကလည္း ၁၅ ႏွစ္ၾကာ နအဖေခၽြးသိပ္ေၾကာသပ္ၿပီး ၿငိမ္ေနခဲ့ရတဲ့ အေနအထားကုိ ပုိၿပီးသေဘာေပါက္လာကာ ကုိယ့္ပါတီအေနနဲ႔ လုပ္စရာ႐ွိတာ ဆက္လုပ္ရမယ္ဆုိတဲ့အျမင္ ႐ွိလာပုံေပၚလာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သတိထားစရာအခ်က္တစ္ခု ဒီလပုိင္းေတြအတြင္းမွာပဲ သတင္းဌာနအခ်ဳိ႕က ထူးျခားတဲ့သတင္းတစ္ရပ္အျဖစ္ ေဖၚျပလာတာ သတိျပဳမိပါလိမ့္မယ္။ ဘီဘီစီသတင္းဌာန ေမလ ၂၆ ရက္ညပုိင္းသတင္းမွာေတာ့ “တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြအၾကား ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေမလ ၂၁ ကေန ၄ ရက္ၾကာေဆြးေႏြးပဲြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ပါဝင္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြအၾကားမွာ အထူးလ်ွဳိ႕ဝွက္ထားၾကေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးရလဒ္အျဖစ္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ နိုင္ငံေရးသေဘာတူညီခ်က္ မူၾကမ္းတေစာင္ကို ဘီဘီစီက ရရွိထားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
အဂၤလိပ္လို ေရးထားတဲ့ ေလးမ်က္နွာပါ သေဘာတူညီခ်က္ရဲ့ အနွစ္သာရကေတာ့ ပင္လုံစိတ္ဓါတ္ကို အေျခခံျပီး ျပည္ေထာင္စုကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖုိ႔၊ တိုင္းရင္းသားေတြ တန္းတူညီမ်ွတဲ့ အခြင့္အေရးရဖို႔၊ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရွိဖို႔၊ လူမ်ိဳး အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာ ဘာသာစကား ယဥ္ေက်းမႈ စတာေတြကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္နိုင္ဖို႔၊ အမ်ားအက်ိုးအတြက္ ခြဲေဝသုံးစြဲနိုင္ေပမယ့္ ကိုယ့္ေဒသက သယံဇာတကို ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ဖို႔၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့အစိုးရကို ကိုယ္ေ႐ြးခ်ယ္နိုင္ဖို႔ စတဲ့အခ်က္ေတြ ပါဝင္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
စစ္အစုိးရနဲ႔ အပစ္ရပ္စဲထားတဲ့ ကခ်င္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔ KIO, မြန္ျပည္သစ္ပါတီ NMSP နဲ႔ အပစ္မရပ္ေသးတဲ့ ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအရုံး KNU, ကရင္နီ အမ်ိဳးသားတိုးတက္ေရးပါတီ KNPP, ခ်င္းအမ်ိဳးသားတပ္ဦး CNF တုိ႔ သေဘာတူညီခ်က္လုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒီမတုိင္ခင္ တ႐ုပ္ျပည္၊ ကူမင္းၿမဳိ႕မွာလည္း UWSA “ဝ” တပ္ဖြဲ႔အပါအဝင္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အုပ္စု ၈ ဖြဲ႔ ေတြ႔ဆုံခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ သတင္းေဖၚျပတာ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီသတင္းျဖစ္ရပ္အေပၚ မွန္ကန္မႈ ရာခုိင္ႏႈန္းမည္မ်ွ႐ွိေနသည္ကုိ ကာယကံ႐ွင္မ်ားကသာ အသိဆုံးပါ။
ဒီလုိကိစၥေတြကလည္း ထိပ္တန္းလၽွိဳ႕ဝွက္ခ်က္ဆုိၿပီး ကုိယ့္ဟာကုိ ေျပာေနေပမယ့္ လယ္ျပင္မွာဆင္သြားေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ မီဒီယာသမားေတြကုိ ေလ်ာ့တြက္မိတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သလုိ ဒီသတင္းေပါက္ၾကားေအာင္ ဖြေပးတဲ့ ၾကားအုပ္စုေတြကုိလည္း သက္ဆုိင္သူေတြကုိ သတိျပဳေစခ်င္တယ္။
ရတခတုိင္းမႉး ဗုိလ္ခ်ဳပ္သက္ႏုိင္ဝင္းက မြန္ျပည္သစ္ပါတီနဲ႔ ရတခေဆြးေႏြးခ်က္ ဖုိင္တြဲအားလုံးကုိ ပုိက္ၿပီး ေနျပည္ေတာ္မွာ ေလးလပတ္အစည္းအေဝးထုိင္ခဲ့တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အေျဖတစ္ရပ္ေတာ့ မလြဲမေသြ ထြက္ေပၚလာႏုိင္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမက်င္းပမီ နယ္ျခားမေစာင့္၊ ျပည္သူ႔စစ္မဖြဲ႔တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ စစ္ေရးနဲ႔ အျပတ္႐ွင္းမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီအတုိင္းဆက္ၿပီး ၿငိမ္သက္ေနေစၿပီး ေနာင္တက္လာမယ့္ အစုိးရကုိပဲ ဒီအပစ္ရပ္ျပႆနာကိစၥေတြကုိ ထုိးအပ္ေလမလား။ ျပတ္သားမႈ ဘာမွမ႐ွိေသးတဲ့ကာလတစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။
လာမယ့္ဇြန္လ ၂၉ ရက္ေန႔ဟာ စစ္အစုိးရနဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ အပစ္ရပ္စဲခဲ့တာ ၁၅ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခင္ကာလေတြမ်ား ဒီလုိႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ဆုိရင္ အခမ္းအနားေတြနဲ႔ ဟုိတယ္ေတြမွာ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ခဲ့တာ မွတ္မိပါေသးတယ္။ ေသခ်ာတာက ဒီႏွစ္မွာ ဒီလုိအခမ္းအနားကုိ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအေနနဲ႔ လုပ္ျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္အၾကား လက္႐ွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျခအေနေတြအရ စစ္အစုိးရနဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီႏွစ္ဖက္အၾကား ေရွ႕ကာလမွာ ပစ္ခတ္မႈ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ မယူဆေစလုိပါ။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအေနနဲ႔ လက္နက္ကုိင္ ပစ္ခတ္ႏုိင္တဲ့အေနအထား သုိ႔မဟုတ္ အဆုိးဆုံးအေျခအေနကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ အသင့္ျပင္ထားပါတယ္လုိ႔ ဆုိရပါမယ္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီက စစ္အစုိးရအေပၚမွာ Massage to massage , Arm to arm လုိ ဆက္ဆံေနပါတယ္။ စာနဲ႔ေရးလာရင္ စာနဲ႔ျပန္ေရးၿပီး နအဖက အင္အားသုံး ေျဖ႐ွင္းမယ္ဆုိရင္လည္း မတတ္ႏုိင္တဲ့အဆုံး လက္နက္နဲ႔ ရင္ဆုိင္ကာကြယ္သြားဖုိ႔ အသင့္ျပင္ထားပါၿပီ။ ၁၅ ႏွစ္သက္တမ္းကာလ အပစ္ရပ္စဲမႈသက္တမ္းမွာ အတင္းမာဆုံးအေျခအေနလုိ႔ ဆုိရပါမယ္။
မြန္ျပည္သစ္ပါတီကေတာ့ အရင္ကလုိ ၿမဳိ႔ေပၚ႐ုံးေတြမွာ လူအင္အားအမ်ားအျပား ဆက္လက္ၿပီးထား႐ွိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုံေတြအေနနဲ႔လည္း နအဖဆီက ဘာအေထာက္အပံ့ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ကုိယ္ေျခေထာက္ေပၚ ရပ္ခဲ့ရတာပါ။ မိမိပါတီတြင္း နအဖရဲ႕ သပ္လ်ွဳိၿဖဳိခြဲလာမႈကုိ အျဖစ္မခံလုိတဲ့အတြက္ ယခုလက္႐ွိအေနအထားအတုိင္းပဲ မြန္ျပည္သစ္ဖက္က ဆက္ၿပီးေနသြားႏုိင္မယ့္သေဘာကုိ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ နအဖဖက္ကေတာ့ ယခုေလးလပတ္ တပ္မႉးႀကီးမ်ားအစည္းအေဝးလည္း ၿပီးဆုံးခဲ့ပါၿပီ။ ဆက္လက္ၿပီး အပစ္ရပ္မရပ္၊ တုိက္ခုိက္မႈေတြ ျဖစ္မျဖစ္ကုိ တကယ္တမ္း အဆုံးအျဖတ္ေပးရမယ့္သူက လက္႐ွိနအဖစစ္အစုိးရသာ ျဖစ္ေနတာမုိ႔ သတိႀကီးစြာနဲ႔ ဆက္လက္ေစာင့္ၾကည့္ေနရဦးမွာသာ ျဖစ္ေနပါေၾကာင္း။
ကုိးကားခ်က္မ်ား
၁။ မြန္ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္သမုိင္း
၂။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဂ်ာနယ္မ်ား
၃။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲမႈေဆြးေႏြးပြဲ ကုိယ္ပုိင္မွတ္စုမ်ား
